Unutuyorum, buna unutmak denir mi bilmiyorum ama unutuyorum . Artık seni en son gördüğüm durağa bakarken canım yanmıyor, kalbim sıkışmıyor. Artık her baktığım yerde görmüyorum seni. Sana dair ne varsa teker teker atıyorum. Kabulleniyorum daha çok. Ama kar yağdığında bilhassa akşam olduğunda aklıma gelmene hâlâ engel olamıyorum. Tam unuttum artık bitti dediğim yerde yıllar önce sana yazdığım şiirler, şarkılar çıkıyor bir yerden. En daraldığım en bunaldığım zamanda tekrar çıkıyor karşıma. Tıpkı yıllar önceki gibi... Çok düşünüyorum bu bir işaret mi?

Senin yerin hep belli kalbimin en derinlerinde , daha önce hiç ayak basılmamış, salt sana ait bir mezarlık. Ve ben bu mezarlığa hiçbir şey yapamıyorum. yakamıyor, yıkamıyorum. Sen gelip dağıtmasan , üstündeki karları süpürmesen belki buz tutacak kalbim. Buz tutacak ve ben bir daha üzülmeyeceğim . Yalvarırım sana artık yapma bunu bana...